پنجابی غزل
غزل
بھرے بازار وچوں خالی مڑ آؤندی آں
دل دیاں حسرتاں سب توں لکانی آں
نہیں ھوندی کدی خواہش
تے کدے پیسے نہیں ھوندے
دنیا تے آنڑ دا ناں ای اسی کیتا ھے
ھر ویلے صبر دا گھٹ اسی پیتا اے
بہتی رزق دی بھک کٹی
ملیا پیار دا وی فاقہ سی
ظلم و زیادتی دی کہانڑی کی سناواں
کیویں تینوں لکیاں پیڑاں وکھاواں
روح دی موت تے نظری نہ آؤندی
جسم دی موت ،کہڑی وڈی گل اے
دولتاں نال عزتاں دی تقسیم کیوں ھوندی اے
جدے کہار دانےاودی تکریم کیوں ھوندی اے
بھک نال سُکےننگے بچے دی تصویر
اس دنیا لئی شاہکار کیوں ھوندی اے
نجمہ مسعود🌾
تبصرے