Voice of my heart

شب فراق ھے جو یہاں وہ غم حیات بھی  ھیں غم حیات ھے جو وہ ھمارے  دل کا داغ بھی ھیں  یہ دل کے چھالے جو پھوٹتے ھیں صفحہ قرطاس پہ   انہیں شعر نہ سمجھو یہ آہ  نالہ و  فریاد  بھی ھیں   اک محبت کا ٹھنڈا پہر  بخش دے ھمیں   اے صنم  ھم  خیرات میں بٹے ھوئے ھیرے وجوھرات بھی ھیں کرم نوازی  نہ سمجھو ھم پہ جود و کرم کرکے صاحب دل و جان  بچھا ئے تھے ھم نے، ایسے دن  رات  بھی ھیں   نجمہ مسعود 

آہ فلسطین ۔۔۔۔۔۔۔ نجمہ مسعود کیا یہ نہیں ھے ؟ انسانی بقا کی جنگ کیوں نہیں چلتے ھم مظلوموں کے سنگ فلسطینی بھی ھیں ھماری طرح انساں کوئی اور تو نہیں ھے ان کے لہو کا رنگ خطرہ ھے دوستی یا معیشت کے گنوانے کا اسلاف کا یہ نہ تھا انداز بھائی چارہ نبھانے کا یقین رکھو روزی کا رازق ھے وہ وحدہ لاشریک نہتوں کی خاطر بیڑا اٹھا لو ظالموں کو ڈرانے کا   ھے بربریت کا شکار نہتی قوم بے تیغ و شمشیر اس کی نظر میں ھیں سب فلسطینی مردوزن حقیر   یک جان گر ھو جائیں عالم اسلام  کے سب سپوت کر دیں اسرائیلی فوج کو اک لمحے میں بے توقیر رکھتے ھیں ننھے پھولوں کو بندوقوں کی نوک پر  تسکین پھر بھی نہیں پاتے خون بہا کر ھر چوک پر گودیں نہ اجاڑو سروں سے چھتیں نہ چھینو  اے درندو مغرور حکمران رکھتے ھیں ھر تنقید جوتے کی نوک پر    یہودی جابر حکمران ملکیت اسکی غاصبانہ ھے نسل کشی فلسطین پر قبضے کا شاخسانہ ھے    ھےگر، دھشت گردی اس کی ساری دنیا پر عیاں پھر اس کو  دھشت گرد نہ ماننا انداز بزدلانہ ھے  

  مکڑی وانگوں گھر نہ ھووے  اینا کچا در نہ ھووے بے موت مرن دا شوق نہیں سہانوں قاتل سہاڈا ور نہ ھووے

  صبح دی سیر    ............   نجمہ مسعود ۔ صبح دی میں سیر کراں مینوں چاہ چڑھیا  ھولی ھولی ٹردا میں باغ جناح وڑیا اوتھے دی تے بلے بلے دنیا نرالی سے  پھلاں نال  جھکی ھوئی ایتھے ھر ڈالی سی پہلے مینوں ٹکری کڑی او اک بالی سی اچا پاجامہ اودھا جیویں کرتا ھی خالی سی آگے آگے ڈولی پچھے منڈیاں دی ٹولی کدی جمپاں  لانڑ کدی ٹردے سے ھولی کناں وچ ٹوٹیاں بلاں اُتے لالی سی مڑ کے جو تکیا سو بی بی او جلالی سی ٹاھلیاں دی چھاواں ھیٹھ بیٹھے سی پڑھاکو اک پاسے بابے ۔۔ بیٹھے پکھدے تمباکو   پار جھاڑی نال تکیا جد لیڑا آک اڑیا  دل نے جو چھکی لائی اتھے جا کھڑ یا   موٹیاں نہ ھونڑ ایتھے انہاں دے نال دیاں ٹردیان سن اینج جیویں  چکھڑ پیاں چالدیاں دوجے پاسے جھاڑیاں توں جھاتی کوئی پاندا سی سہتراں تے اُتے اک جوڑا پیا آؤندا سی ھولی ھولی ٹردی ڈگ پئی شیدائن او بابے نے جھٹ ودھ اونوں جا پھڑیا  ھیر تے رانجھے وانگ تہاڈی وی مثال اے کول جا کے اینہاں کول  ایہہ قصہ گھڑیا  گول چکر کھا کےمیں  سبزے تے بہہ گیا  لال سوٹ والی ناری نوں تکدا ای رہ گیا  لال لال گلاں اُتے سرخی وی لال سی کمر اودھی لچکے ، ھرنی دی چال سی کسرت ضروری اے پر اسی کہن

  یاراں دے یار آں گلے دا ھار آں  ویکھ آزمائیں نیئں یار گنوائیں نیئں جد اسی ملدے پُھل جیویں کھلدے کدی وی رلائیں نیئں بہار گنوائیں نیئں دل سہاڈے اکو جئے کھوٹاں تو پاک رھینڑ   بس ساکھ وٹائیں نیئں اعتبار گمائیں  نیئں محبتاں دے دیئے بلن دوستیاں دے ناں تے لو نوں بجھائیں نہیں چاننڑنا  چھپائیں  نیئں 🌾نجمہ مسعود 🌾

 چھیواں رکن تے ٹُکر اے یارو فتوی لاؤ یا سر وں ھی مارو نجمہ مسعود

  اچهے آں ایدهے لئی کوشش  بڑی کیتی اے پر فیر وی کئ لوکاں دی خاص کتاباں وچ برے آں دنیا دے حقوق تے فرائض وچ رل گئے پر فیر وی عملاں دے ڈهڈے حساباں وچ برے آں تهوڑی جئی کمائی سی حلال هی  کهلایا اے پر فیر وی اپنی اولاداں دے نصاباں وچ برے آں محفلاں سجایاں نالے سنگتاں بهی پایاں نے پر فیر وی انجمن شباب تے کباباں وچ برے آں ساڑ چهڈی جندڑی مشقت دے تندور چے پر فیروی  ظالم حاکماں دے خطاباں وچ برے آں ڈهل گئی جوانی ساری چاکریاں ای کردیاں پر فیر وی اک واری نہ دے جواباں وچ برے آں حیاتی ساری عیب میرے لب لب تهک گئے پر فیر وی اپنے ویریاں دے خواباں وچ برے آں نجمہ مسعود

  ھمدرداں دی پہچان جے ھوے اوچیاں نیویاں راھواں وچ حیاتی   کدی   اینج نہ گزرے سسکیاں نالے ھاواں وچ خون دی لالی   رنگ نہ بدلےزمانے دی ھوا دے نال       رشتیاں دی فیر ڈور نہ ٹُٹے پہناں تے بھراواں وچ غضب دا گھوڑا قابو رکھئیے آندیاں جاندیاں ساھواں نال ساری حیاتی گزر سکدی اے اک دوجے دیاں چاھواں وچ   وھم دی مکڑی   جالے بنڑدی مغز دیاں ستیاں جاواں وچ بندہ ایویں ای گھر جاندا اے ان ویکھیاں بلاواں وچ خبرے کویں رہ جاندا اےبھرم کالے کرتوتاں   دا عزت سہاڈی رہ   جاندی اے دنیا   دی نگاھواں وچ گھر دا پیر تے ھولا   ھی ھوندا نکمےلگدے   سیانے وی   درد دکھاں   دا حل پئے لبھدے بھیڈاں نالے گاواں وچ ویکھ دنداں وچ انگلیاں پا کےھتھ کٹا لئیے چاقو نال   زلیخا گھروں   پٹی گئ   تیرے حسن دی چاھواں وچ۔   خالی کلاٸیاں دا دکھ اے اونوں دل ھی دل وچ سوچدا اے قوس و قزح دےرنگ اے سارے   بھر دیواں تیریاں بانہواں وچ پرچھائیاں پچھے کدی نہ پہجئیےاہنے ھتھ تے آنڑا نہیں سچا پیار

 آؤ سارے ھاسے ونڈ یئے  سکھ ھی سکھ ھر پاسے ونڈ یئے  ظلم دیاں گھنگور  گھٹاواں  سکھ دیاں کیوں اج گُمیاں راھواں لہجے کیوں  اج زھر ھوے نے  بھر بھر کھنڈ پتا سے ونڈیئے خون دی رَت سفید جے ھوے دھرتی ساری ریت جے ھوے ھاواں ھوکے روگ بنڑے نے اے ھی تے سموگ بنڑے نے کالک ساری رھڑ جاوے گے دعاواں دا بس سِیک جے ھوئے

  اجڑ پجڑ میریاں جھوکاں گئیاں کوئی نہ پچھے حال کجھ نہی رھیا میرے پلے  ڈھور، ڈنگر نہ مال رحمت زحمت بنڑ بیٹھی اے رزق دا پے گیا کال لکھوں ککھ  کہنوں ھو گئی  اینے ماڑے نہیں سی اعمال ھڑ دا غصہ سب کجھ لے گیا  میری شرم تے نالے شال مٹی دے وچ مٹی ھوئے سوھنڑے چن ورگے میرے لال اکھاں میں تے میچ لینی آں جد بھک نالے روندے بال محتاجی ڈھڈی شے اے ربا کوئی حیلہ کر اینوں ٹال اپنی جناب توں دیویں ربا پہاویں دلیہ ھووے یا دال ہتھ پھیلاونڑے غیراں اگے اے غیرت لئی اے گال سینہ سڑ کے سواہ اینج ھویا جیویں کالے سر دے وال ہتھ دیاں لکیراں تک تک روواں ستارہ بدلے گا کدوں چال  🌿نجمہ مسعود

  Punjabi song was played at the Line of Control (LoC) and Pakistani soldiers were seen waiving to the Indian side.

  رب دیاں رب جانڑے مٹی دا کیوں پتلا بنایا  ساہ اودھے چہ کہنوں پایا  چوکھا وڈا سنسار بنایا نعمتاں دا فیر کھلار توں پایا عقل لڑائی لکھ اے ربا  سمجھ نہ آئی ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں  اندروں اک آواز جئی آوے  رب دیاں  کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی ازلاں دیاں تقدیراں  لکھدا آزادی دیاں تفسیراں لکھدا خواباں دیاں تعبیراں لکھدا ھونڑی دیاں تحریراں لکھدا تیری مرضی وکھ اے ربا  سہاڈے پلے نہیں ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں  اندروں اک آواز جئی آوے  رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے  ھور نہ جانڑے کوئی وکھو وکھ کیوں رنگ بنائے جد ،اکو مٹی اکو سانچا  رتبیاں دے کیوں بھیس وٹائے جگ چے شر تے ،خیر وسائے لکھ تے کوئی ککھ اے ربا سب تے تیری اکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں اندروں اک آواز جئی آوے رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی غربت تے جہالت اینی  ھر بندے چہ لالچ اینی چوری ڈاکہ گل ھی کوئی نہ قتل وغارت دا حل ھی کوئی نہ ظلم دا ذور  وکھ اے ربا مظلوم دی دنیا وکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں

    سانوں  آزاد ھویاں ھوئے کئی سال نی      دنیا تے لبھو تسی اک وی مثال نی اللہ تے رسول دے ناں اُتے لیا سی رب رب کراں گے ایہو اسی کہیا سی دُکھی ایتھے کوئی نہ وسےمحبتاں پھیلاواں گے ویریاں تے دشمناں نوں اکھاں وکھاواں گے ھور ایدھی ترقی لئی جان لڑا کے علم وھنر دے اسی چراغ جلاواں گے عدل دی سیڑھی ایدھی ترقی لئی ضروری اے انصاف نوں ونڈنا ایدی مجبوری اے بنڑ گیا جد اے اسلام دا قلعہ  فیر کافراں نوں ھونڑ لگا سہاڈے کولوں گلا فیر اونہاں نوں کد بھاندی اے ایتھے خوشحالی  دنیا تے  لہرا ندی سہاڈے جھنڈے دی ھریالی ویریاں دیاں چالاں  ھولے ھولے چل گیاں خطرے دیاں بتیاں ھولے ھولے بل گیاں ویکھو ساڈی راہ وچ ھر پاسے کنڈے نے وکھوں وکھ پھڑ ے جھنڈیاں دے ڈنڈے نے راہ دیاں سب کنڈیاں نوں پھل بناواں گے اپنے پھریرے نوں اسی اچا ھی اڈاواں گے نجمہ مسعود 🌾

                                        یہ طے ھے کہ تو ھے میرے وجود کا حصہ یہ مان لے کہ تو ھی ھےمیرے ماضی کا قصہ  یہ بھی سچ ھے کہ میرا حال ھے تو  میرا مستقبل میرا آئینہ خیال ھے تو تجھے ملال ھے، گر   زیست کی بے اعتنائی کا وہ روز  شب کی آسودگی  کے جتن نہ  بھول میری  چاھت  بے لوث و بے ثمر کا مان تو رکھ دل نازک کے رستے زخموں کا کچھ دھیان تو رکھ یہ  خامشی  کیوں میری جان کا روگ ھوئی جان لینی ھے یہ بھی دوں گی اطمینان تو رکھ نجمہ مسعود

   لکھ شکر کراں اس رب دا میں جنہیں رات بنائی سکھ والی ایہہ نعمت سوھنے رب دی اے,بھل جاندی ھر گل دکھ والی سکھ وسدی اس دنیا اندر او دکھ دیاں  ساھواں کی سمجھن  اے پُچھو اونہاں بالاں توں جنہاں رات گزاری اے بُکھ والی   نجمہ  مسعود

*جگ سرمایے داراں دا ‏اِک صدی نُوں چاڑھ تَنگھاڑے  ‏ساگر پار کرایا اے ‏میرے ہَتھ کیہ آیا اے؟  ‏میں سورج دی لوء دے وِچوں ‏اک گلاسی پیتی سی ‏رج کے محنت کیتی سی ‏چانن دے اِک گُھٹ دی خاطر ‏کِنے ای چَن ہَنڈائے نیں ‏فیر وی بُلھ ترہائے نیں خورے زندہ رہن دی کَد تَک ‏چٹی(ٹیکس)بَھرنی پَینی اے ‏جِندڑی ڈردی رہنی اے ‏سچ پُچھو تے کاہدا جیونا ‏مجبوراں لاچاراں دا ‏جگ سرمایے داراں دا ‏میرے خون پسینے دے نال ‏سیٹھاں محل بنائے نیں ‏میں تے ہتھ زخمائے نیں ‏#احمدنعیم_ارشد

  جے توں رانجھا تے میں ھیر ھوندے  سچے عاشقاں دے اسی پیر ھوندے نجمہ مسعود

  پہانوے کنا سوھنڑا ھوے  کلیاں  بہہ بہہ صدیاں رووے ککٹس نوں  اے گل روشن وا کوئی نہ اُوھدے نیڑے ھووے نجمہ مسعود

 میں رنگاں دی رانی آں  میرے اندر سارے رنگ میری ھر اک ساہ وچ راگ میں ازلاں توں پئی گانی آں شہد تے مشری نوں شرماوے میری بولی مٹھڑی بولی اے کڈی نمی نمی  ھولی اے جو سنڑ لیوے راہ بھل جاوے ھوا دا جھونکا میری چال بدلاں ورگے میرے  وال پیر دھراں تے ست بسم اللہ کردے پھردے سارے نال نجمہ مسعود

  شاکر دی شاعری تے انہاں دی سوچ  ایس دور دے سب شاعراں توں اوچا مقام   رکھدے نے انہاں نوں اپنے وقت تے اپنی قدرومنزلت نہیں ملی  مگر اک دور ایسا وی ضرور آسی کہ انہاں دی شاعری سہاڈے پنجابی ادب دا نہ صرف حصہ ھوسی بلکہ  سہاڈے ادبی نصاب دا حصہ وی ھوسی انشااللہ   مرے رازق رعایت کر نمازاں رات دیاں کر دے کہ روٹی رات دی پوری کریندے شام تھیں ویندی انھاں دے بال ساری رات روندن بھک تو سوندے نئ جنھاں دی کیندے بالاں کوں کھڈیندے شام تھی ویندی میں شاکر بھکھ دا ماریا ہاں مگر حاتم توں گھٹ کئی نئی قلم خیرات ہے میری چلیندے شام تھی ویندی