سہمیاں سہمیاں سوچاں پنجابی نظم۔ نجمہ مسعود
سہمیاں سہمیاں سوچاں سوچدیاں وی ڈردی ساں کد ی کوئی اکھاں دے راہ دل دا حال نہ تک لیوے سہمیاں سہمیاں سوچاں میریاں کوئی انہاں اکھیاں دے سپنے نہ چک لیوے لرزدے ھونٹاں نال چھپ کے جد اودھا ناں لیواں چہرے دی لالی چغلی کھاوے کمرے دی خاموش فضا وچ ھوا دے جھونکے دا شور وی میرا ساہ ڈک لیوے نمے نمے ھاسے نظریاں نیویاں کجھ کہندیاں کہندیاں رک جانڑا تے ڈر کے ھر پاسے سر گھماؤنڑا اودھی ادھ کھلیاں اکھاں دے بے باک اشارے دل کملا جھلا سمجھن نہ پاوے اندروں اندر شرماؤنڑا ستیاں جاگدیاں اکھاں میریاں ھر دم کیویں اودھے سپنے ویکھن میری سوچ تے لکھاں پہرے وجود میرے دی وقت ھی کوئی نہ،نہ ھونڑا ای بہتر سی دُکھی دل اے سوچ سوچ کرلاؤنڑا نجمہ مسعود 🌱