صدقہ خیرات پنجابی شعر
منگتا جد تیرے در تے آوے اے اودا احسان لکھ شکر منا اس مالک دا جنہیں چنڑیا تیرا ناں خاص جےاونہے وسیلہ بنایا اک دیونڑ والا ہتھ صدقہ خیرات قرض اے رب تے ،ھے اودا فرمان
اشاعتیں
پنجابی غزل
غزل بھرے بازار وچوں خالی مڑ آؤندی آں دل دیاں حسرتاں سب توں لکانی آں نہیں ھوندی کدی خواہش تے کدے پیسے نہیں ھوندے دنیا تے آنڑ دا ناں ای اسی کیتا ھے ھر ویلے صبر دا گھٹ اسی پیتا اے بہتی رزق دی بھک کٹی ملیا پیار دا وی فاقہ سی ظلم و زیادتی دی کہانڑی کی سناواں کیویں تینوں لکیاں پیڑاں وکھاواں روح دی موت تے نظری نہ آؤندی جسم دی موت ،کہڑی وڈی گل اے دولتاں نال عزتاں دی تقسیم کیوں ھوندی اے جدے کہار دانےاودی تکریم کیوں ھوندی اے بھک نال سُکےننگے بچے دی تصویر اس دنیا لئی شاہکار کیوں ھوندی اے نجمہ مسعود🌾
وقت دا پہیہ۔ پنجابی نظم
وقت دے پہئیے نوں کیوں کہندے گول بدلدے رھندے ایتھے بندیاں دے بول عقل تے سوچ دی ، ایتھے نہیں چلدی کدے چک لیندے کدے سٹد ے نے رول کدی دکھ دیندے فیر پی لیندے گھول بنڑ جاندے جھٹ پٹ ماھیئے تے ڈھول گھن وانگوں چٹ کے اندروں مکاندے نے دکھاں دی کہانڑی دی گھنڈ توں نہ کھول چنگیاں دی چنگیائی نوں موتیاں چے تول اینہاں دیاں جیستاں دا نہی او کوئی مول رب دی دینڑ اے،اے سب نوں نہیں ملدی سَچیاں نوں نصیب ھوندا سُچا میل جول اینج وسدیاں مینہاں دا پانڑی نہ جھول سچے رب آگے رکھ لے توں اپنی جھول بے وفائی جو کریئے ول مڑ آؤندی اے مکافات عمل لئی بنڑی اے،دنیا جےگول نجمہ مسعود 🌾
دس میرا کی قصور۔ پنجابی نظم
Jhang دس میرا کی قصور مینوں بنایا ای عورت ربا جیویں ھیرا کوہ نور دس میرا کی قصور کوئی کہوے مینوں چمپا کلی کوئی کہوے توں حور دس میرا کی قصور اکھ میری داخمار ویکھےکوئی کہوے وانگ انگور دس میرا کی قصور بُلیاں لگدیاں گلاب کھڑیا مکھ تیرا موج نور دس میرا کی قصور چال چلیں تو ھرنی وانگوں نیتاں چے پاویں فطور دس میرا کی قصور زلف کھلی نوں ناگن آکھن پچھے سیٹی مارن ضرور دس میرا کی قصور تک تک مینوں ھوش بھلاون ھو جانڑ نشے چے چور دس میرا کی قصور گل کرن نوں موقع لبھدے جھنگ ھوے یا قصور دس میرا کے قصور نجمہ مسعود