Voice of my heart

قدرت نے جھنجوڑیا اے ُستے ھوئے ضمیر نوں  موت دا ڈر  پے گیا  سب غریب تے امیر نوں      اک چہُوٹے دی مار آں گل اے وی سچ اے معافی تسی پکی منگو اے نہیں کوئی کَھچ اے   سنسار جد بھر دا اے ظلم تے گناھواں نال ناانصافی حاکم کردا اے جد دوواں باھنواں  نال   رب نہیں او معاف کردا اے ظلم تے زیادتیاں مک جاندیاں نے ظالماں تے مظلوماں دیاں حیاتیاں   نجمہ مسعود

  سو گناہ میرا رب بخشے هک نہ بخشے ذمانہ  پلو اپنڑا چہاڑکے رکهو مڑ ایتهے نہیں آنڑا.. .نجمہ مسعود

  بے پرواہ تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونّڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کِسی نُوں چُکاویں  پنڈ ویکھاں جے مخلوق تیری نوں سو سو وکھرے رنگ  کسی دی بولی چے زھر پیا گھلدا کسی چے امرت کھنڈ لیکھ لکھن چے   تیری مرضی سانوں سمجھ نہ آئی کسی نوں  پیاویں آب زم زم  کسی دے لیکھاں چے ڈھنڈ کسی دی گود خالی کردیاں ڈھائی گھڑی نہیں او لاؤندا  ِکدے بچھڑے یار ملا کے اودے سینے پاؤندا ایں ٹھنڈ  الکاسب حبیب اللہ  سارے کہندے زات پات  نہ ُپچُھِیں ُاوچیاں عدالتاں دا قاضی ھوے یا گوٹھ گراں  دا بھنڈ بے پرواہ تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کسی نوں چکاویں پنڈ