Voice of my heart

  ھمدرداں دی پہچان جے ھوے اوچیاں نیویاں راھواں وچ حیاتی   کدی   اینج نہ گزرے سسکیاں نالے ھاواں وچ خون دی لالی   رنگ نہ بدلےزمانے دی ھوا دے نال       رشتیاں دی فیر ڈور نہ ٹُٹے پہناں تے بھراواں وچ غضب دا گھوڑا قابو رکھئیے آندیاں جاندیاں ساھواں نال ساری حیاتی گزر سکدی اے اک دوجے دیاں چاھواں وچ   وھم دی مکڑی   جالے بنڑدی مغز دیاں ستیاں جاواں وچ بندہ ایویں ای گھر جاندا اے ان ویکھیاں بلاواں وچ خبرے کویں رہ جاندا اےبھرم کالے کرتوتاں   دا عزت سہاڈی رہ   جاندی اے دنیا   دی نگاھواں وچ گھر دا پیر تے ھولا   ھی ھوندا نکمےلگدے   سیانے وی   درد دکھاں   دا حل پئے لبھدے بھیڈاں نالے گاواں وچ ویکھ دنداں وچ انگلیاں پا کےھتھ کٹا لئیے چاقو نال   زلیخا گھروں   پٹی گئ   تیرے حسن دی چاھواں وچ۔   خالی کلاٸیاں دا دکھ اے اونوں دل ھی دل وچ سوچدا اے قوس و قزح دےرنگ اے سارے   بھر دیواں تیریاں بانہواں وچ پرچھائیاں پچھے کدی نہ پہجئیےاہنے ھتھ تے آنڑا نہیں سچا پیار

    Sultan   Noruddin    Zangi was asleep after praying the Isha prayer, when he suddenly sat up and with wet eyes said, " Who is persecuting my master, my Prophet, peace and blessings be upon him, while I am there?"    He was thinking about this dream. which had been coming to him for three consecutive days   and came to him again a few moments ago in which Sarkar Du Alam pointed to two persons and said that they are persecuting me.  Now what was the decision of the Sultan, he decided to go from Damascus to Medina with some companions and soldiers. At that time, the journey from Damascus to Medina was 20-25 days, but he completed this journey in 16 days without resting.  On reaching Madinah, he closed all the roads to and from Madinah and invited all the special and common people to eat with him. Now people were coming and going, He see every face, but don't see those faces, now the sultan got worried and he asked the ruler of Madinah that is there anyone who does not pa