Voice of my heart

  ھمدرداں دی پہچان جے ھوے اوچیاں نیویاں راھواں وچ حیاتی   کدی   اینج نہ گزرے سسکیاں نالے ھاواں وچ خون دی لالی   رنگ نہ بدلےزمانے دی ھوا دے نال       رشتیاں دی فیر ڈور نہ ٹُٹے پہناں تے بھراواں وچ غضب دا گھوڑا قابو رکھئیے آندیاں جاندیاں ساھواں نال ساری حیاتی گزر سکدی اے اک دوجے دیاں چاھواں وچ   وھم دی مکڑی   جالے بنڑدی مغز دیاں ستیاں جاواں وچ بندہ ایویں ای گھر جاندا اے ان ویکھیاں بلاواں وچ خبرے کویں رہ جاندا اےبھرم کالے کرتوتاں   دا عزت سہاڈی رہ   جاندی اے دنیا   دی نگاھواں وچ گھر دا پیر تے ھولا   ھی ھوندا نکمےلگدے   سیانے وی   درد دکھاں   دا حل پئے لبھدے بھیڈاں نالے گاواں وچ ویکھ دنداں وچ انگلیاں پا کےھتھ کٹا لئیے چاقو نال   زلیخا گھروں   پٹی گئ   تیرے حسن دی چاھواں وچ۔   خالی کلاٸیاں دا دکھ اے اونوں دل ھی دل وچ سوچدا اے قوس و قزح دےرنگ اے سارے   بھر دیواں تیریاں بانہواں وچ پرچھائیاں پچھے کدی نہ پہجئیےاہنے ھتھ تے آنڑا نہیں سچا پیار

    Sultan   Noruddin    Zangi was asleep after praying the Isha prayer, when he suddenly sat up and with wet eyes said, " Who is persecuting my master, my Prophet, peace and blessings be upon him, while I am there?"    He was thinking about this dream. which had been coming to him for three consecutive days   and came to him again a few moments ago in which Sarkar Du Alam pointed to two persons and said that they are persecuting me.  Now what was the decision of the Sultan, he decided to go from Damascus to Medina with some companions and soldiers. At that time, the journey from Damascus to Medina was 20-25 days, but he completed this journey in 16 days without resting.  On reaching Madinah, he closed all the roads to and from Madinah and invited all the special and common people to eat with him. Now people were coming and going, He see every face, but don't see those faces, now the sultan got worried and he asked the ruler of Madinah that is there anyone who does not pa

 آؤ سارے ھاسے ونڈ یئے  سکھ ھی سکھ ھر پاسے ونڈ یئے  ظلم دیاں گھنگور  گھٹاواں  سکھ دیاں کیوں اج گُمیاں راھواں لہجے کیوں  اج زھر ھوے نے  بھر بھر کھنڈ پتا سے ونڈیئے خون دی رَت سفید جے ھوے دھرتی ساری ریت جے ھوے ھاواں ھوکے روگ بنڑے نے اے ھی تے سموگ بنڑے نے کالک ساری رھڑ جاوے گے دعاواں دا بس سِیک جے ھوئے

Haram,s first birthday.Thematic    Beautiful decor by eventraevents wahcantt  

لَاۤ اُقۡسِمُ بِہٰذَا الۡبَلَدِ ۙ﴿۱﴾ میں اس شہر یعنی مکے کی قسم کھاتا ہوں۔ وَ اَنۡتَ حِلٌّۢ بِہٰذَا الۡبَلَدِ ۙ﴿۲﴾ اور تم اے نبی ﷺ اسی شہر میں تو رہتے ہو۔ وَ وَالِدٍ وَّ مَا وَلَدَ ۙ﴿۳﴾ اور سب کے باپ یعنی آدم اور اسکی اولاد کی قسم۔ لَقَدۡ خَلَقۡنَا الۡاِنۡسَانَ فِیۡ کَبَدٍ ؕ﴿۴﴾ کہ ہم نے انسان کو محنت و مشقت میں رہنے والا بنایا ہے۔ اَیَحۡسَبُ اَنۡ لَّنۡ یَّقۡدِرَ عَلَیۡہِ اَحَدٌ ۘ﴿۵﴾ کیا یہ خیال کرتا ہے کہ اس پر کوئی قابو نہ پائے گا۔ یَقُوۡلُ اَہۡلَکۡتُ مَالًا لُّبَدًا ؕ﴿۶﴾ کہتا ہے کہ میں نے بہت سا مال برباد کر دیا۔ اَیَحۡسَبُ اَنۡ لَّمۡ یَرَہٗۤ اَحَدٌ ؕ﴿۷﴾ کیا اسے یہ گمان ہے کہ اسکو کسی نے دیکھا نہیں۔ اَلَمۡ نَجۡعَلۡ لَّہٗ عَیۡنَیۡنِ ۙ﴿۸﴾ بھلا ہم نے اسکو دو آنکھیں نہیں دیں؟ وَ لِسَانًا وَّ شَفَتَیۡنِ ۙ﴿۹﴾ اور زبان اور دو ہونٹ نہیں دیئے۔ وَ ہَدَیۡنٰہُ النَّجۡدَیۡنِ ﴿ۚ۱۰﴾ یہ چیزیں بھی دیں اور اسکو خیر و شر کے دونوں رستے بھی دکھا دیئے۔ فَلَا اقۡتَحَمَ الۡعَقَبَۃَ ﴿۫ۖ۱۱﴾ مگر یہ گھاٹی پر سے ہو کر نہ گذرا۔ وَ مَاۤ اَدۡرٰىکَ مَا الۡعَقَبَۃُ ﴿ؕ۱۲﴾ اور تم کیا سمجھے کہ گھاٹی کیا؟ فَکُّ رَقَبَۃٍ

 سورہ فاتحہ تے  پنجابی ترجمہ۔ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ شروع کردی آں آللہ دے ناں توں  جیڑا بہت مہربان تے ترس کرن والا اے الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ ساریاں تعریفاں اودھے لئ  نے جیڑا سارے جہاناں  دا مالک اے الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ  او  بڑا مہربان تے رحم کرن والا اے مَالِكِ يَوْمِ الدِّينِ او ھی روز جزا دا مالک اے إِيَّاكَ نَعْبُدُ وَإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ اے اللہ تیری ھی عبادت کردے آں  تے تیرے توں ھی مدد منگدے آں  اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ سہانوں سدھی راہ تے پا صِرَاطَ الَّذِينَ أَنْعَمْتَ عَلَيْهِمْ غَيْرِ الْمَغْضُوبِ عَلَيْهِمْ وَلَا الضَّالِّينَ انہاں لوکاں دی راہ  پا جنہاں  نوں توں نوازیا انہاں لوکاں دی راہ نہ پائیں جنہاں   تے تیرا غضب ھویا تے نہ  ھی گمراں دی راہ چے پاویں

 

 

آپ ٌ دی پیدائش دی خوشی توں ودھ  دنیا چے ھور کوئی خوشی ھو ھی نہیں سکدی .آپٌ دی پیدائش تے دنیا تے آنڑ دا مقصد ھی دنیا دے وگڑے ھوئے حالات تے جہالت دے اندھیریاں نوں ختم کرنا سی .دنیا تے اک لکھ چوبیس ھزار پیغمبر تے نبی آئے سن جناں نے بنی نوع انسان نوں  سدھی راہ تے چلن دی مت دتی ا چھائی تی برائی دی تمیز دسی پر انہاں قوماں نے نہ صرف انہاں  دی تعلیمات توں جھٹلایا  بلکہ بے گناہ انہاں نوں قتل وی کر دے رھے .اک ویلا ایسا وی کہ دنیا چے جہالت تے برائیاں نے انہی پا دتی ھر برائی عام گل بن کے عرب دے معاشرے وچ پھلن پھولن لگ پئ اللہ دا کرم ھویا تے کعبے دے متولی دے گھر اودھا پوتا  پیدا ھویا جدا ناں محمد رکھیا گیا اے لوکاں لئی نواں تے و کھرا ناں سی وقت نےدسیا کہ اے بچہ بھی وکھری ٹائپ دا سی جنے دنیا دے حالات تے عرب دا معاشرتی نقشہ بدل کے رکھ دتا جس معاشرے چے انسانی جان دی کوئی قدر نہی سہی ،عورتاں نوں حقیر تے بے توقیر چیز سمجھیا جاندا سی  کڑیاں نوں پیدا ھوندیاں ای زندہ دفن کر دیندے سن ماں بہن دی جائیدا وچ کوئی حصہ داری نہیں سی  ھر ویلے قتل و غارت گری دا بازار گرم رھندا جُوا تے نشہ معزز لوکاں دا شیوہ تے بدزبا

 

  اجڑ پجڑ میریاں جھوکاں گئیاں کوئی نہ پچھے حال کجھ نہی رھیا میرے پلے  ڈھور، ڈنگر نہ مال رحمت زحمت بنڑ بیٹھی اے رزق دا پے گیا کال لکھوں ککھ  کہنوں ھو گئی  اینے ماڑے نہیں سی اعمال ھڑ دا غصہ سب کجھ لے گیا  میری شرم تے نالے شال مٹی دے وچ مٹی ھوئے سوھنڑے چن ورگے میرے لال اکھاں میں تے میچ لینی آں جد بھک نالے روندے بال محتاجی ڈھڈی شے اے ربا کوئی حیلہ کر اینوں ٹال اپنی جناب توں دیویں ربا پہاویں دلیہ ھووے یا دال ہتھ پھیلاونڑے غیراں اگے اے غیرت لئی اے گال سینہ سڑ کے سواہ اینج ھویا جیویں کالے سر دے وال ہتھ دیاں لکیراں تک تک روواں ستارہ بدلے گا کدوں چال  🌿نجمہ مسعود

 

  Punjabi song was played at the Line of Control (LoC) and Pakistani soldiers were seen waiving to the Indian side.

  رب دیاں رب جانڑے مٹی دا کیوں پتلا بنایا  ساہ اودھے چہ کہنوں پایا  چوکھا وڈا سنسار بنایا نعمتاں دا فیر کھلار توں پایا عقل لڑائی لکھ اے ربا  سمجھ نہ آئی ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں  اندروں اک آواز جئی آوے  رب دیاں  کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی ازلاں دیاں تقدیراں  لکھدا آزادی دیاں تفسیراں لکھدا خواباں دیاں تعبیراں لکھدا ھونڑی دیاں تحریراں لکھدا تیری مرضی وکھ اے ربا  سہاڈے پلے نہیں ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں  اندروں اک آواز جئی آوے  رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے  ھور نہ جانڑے کوئی وکھو وکھ کیوں رنگ بنائے جد ،اکو مٹی اکو سانچا  رتبیاں دے کیوں بھیس وٹائے جگ چے شر تے ،خیر وسائے لکھ تے کوئی ککھ اے ربا سب تے تیری اکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں غور کراں میں اندروں اک آواز جئی آوے رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی غربت تے جہالت اینی  ھر بندے چہ لالچ اینی چوری ڈاکہ گل ھی کوئی نہ قتل وغارت دا حل ھی کوئی نہ ظلم دا ذور  وکھ اے ربا مظلوم دی دنیا وکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں  بھید کریداں

    سانوں  آزاد ھویاں ھوئے کئی سال نی      دنیا تے لبھو تسی اک وی مثال نی اللہ تے رسول دے ناں اُتے لیا سی رب رب کراں گے ایہو اسی کہیا سی دُکھی ایتھے کوئی نہ وسےمحبتاں پھیلاواں گے ویریاں تے دشمناں نوں اکھاں وکھاواں گے ھور ایدھی ترقی لئی جان لڑا کے علم وھنر دے اسی چراغ جلاواں گے عدل دی سیڑھی ایدھی ترقی لئی ضروری اے انصاف نوں ونڈنا ایدی مجبوری اے بنڑ گیا جد اے اسلام دا قلعہ  فیر کافراں نوں ھونڑ لگا سہاڈے کولوں گلا فیر اونہاں نوں کد بھاندی اے ایتھے خوشحالی  دنیا تے  لہرا ندی سہاڈے جھنڈے دی ھریالی ویریاں دیاں چالاں  ھولے ھولے چل گیاں خطرے دیاں بتیاں ھولے ھولے بل گیاں ویکھو ساڈی راہ وچ ھر پاسے کنڈے نے وکھوں وکھ پھڑ ے جھنڈیاں دے ڈنڈے نے راہ دیاں سب کنڈیاں نوں پھل بناواں گے اپنے پھریرے نوں اسی اچا ھی اڈاواں گے نجمہ مسعود 🌾

  On a cold night, a billionaire met an old poor man outside. He asked him, "Aren't you feeling cold outside, and you're not even wearing a coat!" The old man replied, "I don't have a coat but I'm used to it. The billionaire replied, "wait for me. I'll just go home and get you a coat."  The poor man was so happy and said he will wait for him. The billionaire got to his house and got busy there and forgot about the poor man. The following morning, he remembered the poor old man and went out to find him but found him dead due to the cold. The poor old man left a letter saying, "when I had no warm clothes, I had the mental strength to fight the cold, but when you promised to help me, I clinged to your promise and it killed my mental power."   Don't promise anything if you can't keep your promise. It may not be necessary to you, but it could be everything to someone else. AlBuruj Press

                                        یہ طے ھے کہ تو ھے میرے وجود کا حصہ یہ مان لے کہ تو ھی ھےمیرے ماضی کا قصہ  یہ بھی سچ ھے کہ میرا حال ھے تو  میرا مستقبل میرا آئینہ خیال ھے تو تجھے ملال ھے، گر   زیست کی بے اعتنائی کا وہ روز  شب کی آسودگی  کے جتن نہ  بھول میری  چاھت  بے لوث و بے ثمر کا مان تو رکھ دل نازک کے رستے زخموں کا کچھ دھیان تو رکھ یہ  خامشی  کیوں میری جان کا روگ ھوئی جان لینی ھے یہ بھی دوں گی اطمینان تو رکھ نجمہ مسعود

   لکھ شکر کراں اس رب دا میں جنہیں رات بنائی سکھ والی ایہہ نعمت سوھنے رب دی اے,بھل جاندی ھر گل دکھ والی سکھ وسدی اس دنیا اندر او دکھ دیاں  ساھواں کی سمجھن  اے پُچھو اونہاں بالاں توں جنہاں رات گزاری اے بُکھ والی   نجمہ  مسعود

 

*جگ سرمایے داراں دا ‏اِک صدی نُوں چاڑھ تَنگھاڑے  ‏ساگر پار کرایا اے ‏میرے ہَتھ کیہ آیا اے؟  ‏میں سورج دی لوء دے وِچوں ‏اک گلاسی پیتی سی ‏رج کے محنت کیتی سی ‏چانن دے اِک گُھٹ دی خاطر ‏کِنے ای چَن ہَنڈائے نیں ‏فیر وی بُلھ ترہائے نیں خورے زندہ رہن دی کَد تَک ‏چٹی(ٹیکس)بَھرنی پَینی اے ‏جِندڑی ڈردی رہنی اے ‏سچ پُچھو تے کاہدا جیونا ‏مجبوراں لاچاراں دا ‏جگ سرمایے داراں دا ‏میرے خون پسینے دے نال ‏سیٹھاں محل بنائے نیں ‏میں تے ہتھ زخمائے نیں ‏#احمدنعیم_ارشد

  جے توں رانجھا تے میں ھیر ھوندے  سچے عاشقاں دے اسی پیر ھوندے نجمہ مسعود

  پہانوے کنا سوھنڑا ھوے  کلیاں  بہہ بہہ صدیاں رووے ککٹس نوں  اے گل روشن وا کوئی نہ اُوھدے نیڑے ھووے نجمہ مسعود

ربا مینوں صندل کردے     جیڑا میرے نیڑے آوے  خوشبو اودھا مقدر کردے ربا مینوں صندل کردے  سائے لئی مسافر در در رلدے  مینوں گھنی چھاں وانگوں کردے  جیڑی لکاندی پردے سب دے مینوں  سلکھنی ماں وانگ کردے اپنا پرایا مینوں زخم جو لاوے اودھا  کلہاڑا خوشبو نال بھردے جیوندی رھواں تے چھتری سب لئ مرجاواں تے خوشبو کردے نجمہ مسعود🌺

 میں رنگاں دی رانی آں  میرے اندر سارے رنگ میری ھر اک ساہ وچ راگ میں ازلاں توں پئی گانی آں شہد تے مشری نوں شرماوے میری بولی مٹھڑی بولی اے کڈی نمی نمی  ھولی اے جو سنڑ لیوے راہ بھل جاوے ھوا دا جھونکا میری چال بدلاں ورگے میرے  وال پیر دھراں تے ست بسم اللہ کردے پھردے سارے نال نجمہ مسعود

سرحداں نوں نہیں َمنّدے پھول  نالےخوشبووی سرحداں نوں نہیں مَنّدے ھوا دا تےفلسفہ اے جھونکےسرحداں نوں نہیی مَنّدے فطرت دیفراغی ویکھ، بنیا  اےجگ سب لئ اے عالم دے اےنظارے سرحداں نوں نہیں  مَنّدے  دکھ تے سکھ دوویں ھی اس حیاتی دے زیور جے ھنجو تےھاسے وی سرحداں نوں نہیں مَندّے عشق منہ زورگھوڑا جےچلپئے تےرکدا نہئیں عاشق سارےکملےنےسرحداں نوں نہئیں مَنّدے  بنےسُرتےسازسارےاس فطرت دی ھم آہنگی لئی  موسیقی دےاےدھارے سرحداں نوں نہئیں مَنّدے پاگل جوانی وانگ مست لہراں بل کھاؤندیاں لہراندیاں دریاواں دے اے دھارے سرحداں نوں نہئیں مَنّدے نجمہ مسعود🌎