رب دیاں رب جانڑے۔ پنجابی نظم نجمہ مسعود
رب دیاں رب جانڑے مٹی دا کیوں پتلا بنایا ساہ اودھے چہ کہنوں پایا چوکھا وڈا سنسار بنایا نعمتاں دا فیر کھلار توں پایا عقل لڑائی لکھ اے ربا سمجھ نہ آئی ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں بھید کریداں غور کراں میں اندروں اک آواز جئی آوے رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی ازلاں دیاں تقدیراں لکھدا آزادی دیاں تفسیراں لکھدا خواباں دیاں تعبیراں لکھدا ھونڑی دیاں تحریراں لکھدا تیری مرضی وکھ اے ربا سہاڈے پلے نہیں ککھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں بھید کریداں غور کراں میں اندروں اک آواز جئی آوے رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی وکھو وکھ کیوں رنگ بنائے جد ،اکو مٹی اکو سانچا رتبیاں دے کیوں بھیس وٹائے جگ چے شر تے ،خیر وسائے لکھ تے کوئی ککھ اے ربا سب تے تیری اکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں بھید کریداں غور کراں میں اندروں اک آواز جئی آوے رب دیاں کرنیاں رب ھی جانڑے ھور نہ جانڑے کوئی غربت تے جہالت اینی ھر بندے چہ لالچ اینی چوری ڈاکہ گل ھی کوئی نہ قتل وغارت دا حل ھی کوئی نہ ظلم دا ذور وکھ اے ربا مظلوم دی دنیا وکھ اے ربا دماغ اپنے تے زور کراں میں بھید کریداں