Voice of my heart

    آج دی محبت نال سہیلی کھیڈن چلی  آیاں باغاں وچ بہاراں دوڑاں دوڑاں تتلیاں پکڑاں کدی پینگاں نوں ھلاراں رنگ برنگے پُھل  دل لیندے نالے پنچھیاں دیاں اڈاراں چم چم کردا کالا آیا  آتے سونے دیاں دھاراں   چھڈ سکھی لڑ اودے لگی دل ھس ھس مارے کلکاراں سن کے میں  تے مٹھی لوری  اودے موھڈے تے سہاراں اکھ کھلی جد میری لوکو  گھپ انہیرے چیکاں ماراں گھپ انہیرے چیکاں ماراں  

  پہلی پہلی چوری کیتی   کہنوں سینہ  زوری کیتی    ساہ جیویں رکیا حلق وی سکیا کچھ جئی  پیندی  سی  ایہہ تے کجھ کہندی سی پہلی پہلی چٹھی سی   شہد نالوں مٹھی سی     لکھ لکھ پھاڑاں تے آگ چے ساڑاں کھچ جئی پیندی سی ایہہ تے کجھ کہندی سی ویریاں نوں گُماواں  کِھہڑا ای مُکاواں سینہ جد آگ ھویا  ویری سارا جگ ھویا کھچ جئی پیندی سی اے تے کجھ کہندی سی سینے آتے جڑیا راز میں پھڑیا کِہڑا اے ساز سی ضمیر دی آواز سی نجمہ مسعود

  بڑی مختلف اے زندگی   ھونٹاں دی مسکراھٹ  توں  خواباں دی نرم  آھٹ توں  آنچل دی سر سراھٹ توں بڑی مختلف اے زندگی بچپن دیاں شرارتاں توں ذندگی دیاں حرارتاں توں  لُکیاں ھوئیاں بشارتاں توں بڑی مختلف اے زندگی ِچین دیاں ساھواں توں امن دیاں پنا ھواں توں  ماں دیاں باھواں توں بڑی مختلف اے زندگی دھپ وانگوں تتی اے بلبلے وانگوں کچی اے دکھاں والی چکی اے بڑی مختلف اے زندگی پھلاں دی اے سیج نہی  لڈیاں، بھنگڑے پانڑ لئی   اے ڈانس دا سٹیج نہی بس ایہہ جے زندگی  قیدی دی دعا ورگی  بپھرتی ھوئی وبا ورگی گھٹی ھوئی فضا ورگی بس ایہہ جے زندگی چمٹی ھوئی بلا ورگی کنجوس دی عطا ورگی آگ اے اک چتا ورگی بس ایہہ جے زندگی مغرور دی انا ورگی  کیتی ھوئ خطا ورگی کسی جرم دی سزا ورگی نجمہ مسعود

   ﻭﮦ ﺟﻮ  ﺍﭘﻨﺎ   ﯾﺎﺭ   ﺗﮭﺎ   ﺩﯾﺮ   ﮐﺎ،   ﮐﺴﯽ ﺍﻭﺭ  ﺷﮩﺮ   ﻣﯿﮟ   ﺟﺎ   ﺑﺴﺎ، ﮐﻮﺋﯽ ﺷﺨﺺ ﺍُﺱ ﮐﮯ ﻣﮑﺎﻥ ﻣﯿﮟ ﮐﺴﯽ    ﺍﻭﺭ    ﺷﮩﺮ    ﮐﺎ   ﺁ   ﺑﺴﺎ. ﯾﮩﯽ    ﺁﻧﺎ    ﺟﺎﻧﺎ    ﮬﮯ    ﺯﻧﺪﮔﯽ،  ﮐﮩﯿﮟ  ﺩﻭﺳﺘﯽ   ﮐﮩﯿﮟ    ﺍﺟﻨﺒﯽ، ﯾﮩﯽ    ﺭﺷﺘﮧ   ﮐﺎﺭِ   ﺣﯿﺎﺕ    ﮬﮯ،  ﮐﺒﮭﯽ  ﻗُﺮﺏ  ﮐﺎ،  ﮐﺒﮭﯽ  ﺩُﻭﺭ  ﮐﺎ. ﻣﻠﮯ ﺍِﺱ  ﻣﯿﮟ  ﻟﻮﮒ  ﺭﻭﺍﮞ  ﺩﻭﺍﮞ،  ﮐﻮﺋﯽ  ﺑﮯ   ﻭﻓﺎ   ﮐﻮﺋﯽ   ﺑﺎ   ﻭﻓﺎ, ﮐﭩﯽ   ﻋُﻤﺮ   ﺍﭘﻨﯽ   ﯾﮩﺎﮞ   ﻭﮬﺎﮞ،  ﮐﮩﯿﮟ   ﺩﻝ   ﻟﮕﺎ   ﮐﮩﯿﮟ   ﻧﮧ   ﻟﮕﺎ. ﮐﻮﺋﯽ ﺧُﻮﺍﺏ ﺍﯾﺴﺎ ﺑﮭﯽ ﮬﮯ ﯾﮩﺎﮞ،  ﺟﺴﮯ ﺩﯾﮑﮫ ﺳﮑﺘﮯ ﮬﻮﮞ ﺩﯾﺮ ﺗﮏ, ﮐﺴﯽ   ﺩﺍﺋﻤﯽ   ﺷﺐِ   ﻭﺻﻞ   ﮐﺎ،  ﮐﺴﯽ    ﻣﺴﺘﻘﻞ    ﻏﻢِ    ﯾﺎﺭ    ﮐﺎ. ﻭﮦ ﺟﻮ ﺍِﺱ ﺟﮩﺎﮞ ﺳﮯ ﮔﺰﺭ  ﮔﺌﮯ،  ﮐﺴﯽ ﺍﻭﺭ ﺷﮩﺮ ﻣﯿﮟ  ﺯﻧﺪﮦ  ﮬﯿﮟ, ﮐﻮﺋﯽ   ﺍﯾﺴﺎ   ﺷﮩﺮ  ﺿﺮﻭﺭ  ﮬﮯ،  ﺍﻧﮩﯽ  ﺩﻭﺳﺘﻮﮞ  ﺳﮯ  ﺑﮭﺮﺍ  ﮬُﻮﺍ. ﯾُﻮﻧﮩﯽ  ﮬﻢ   ﻣُﻨﯿﺮؔ   ﭘﮍﮮ   ﺭﮬﮯ،  ﮐﺴﯽ ﺍِﮎ ﻣﮑﺎﮞ  ﮐﯽ  ﭘﻨﺎﮦ  ﻣﯿﮟ, ﮐﮧ  ﻧﮑﻞ  ﮐﮯ   ﺍﯾﮏ   ﭘﻨﺎﮦ   ﺳﮯ،  ﮐﮩﯿﮟ ﺍﻭﺭ ﺟﺎﻧﮯ  ﮐﺎ  ﺩَﻡ  ﻧﮧ  ﺗﮭﺎ. (منیر نیازی)

   دعائے تہجد اتھرواں دا میلا ھوے سرگی دا ویلہ ھوے میریاں دعاواں ھونڑ  اودیاں عطاواں ھونڑ ھونٹاں تے نداواں نال سسکیاں تے ھاواں نال ھر گل تے پچھتاواں میں   کہندیاں نہ شرماواں میں بڑے ھی دل دُکھائےمیں لکھاں چن چڑھائے میں اپنی راہ سوکھی کیتی  اودھی کیوں اوکھی کیتی تیری حکم عدولی کر کے تہمتاں دی وصولی کر کے جاگدے ضمیر دی کہانی  میرے لئے سی کیوں نجانی  لکھیا ِسارا رُل جاو ے  اودھی تختی دھل جاوے ساھواں فِیر رک جانڑ غم سارے مک  جانڑ نجمہ مسعود۔

ویلنٹائین ڈے.... لینڑی  سی  میں  پهلاں  دی  کهاری کدوں  اوے  گی  ربا  میری  واری لمبی  لگے  مینوں  لائین  ساری کهڑی  کهڑی  میں  وی  نہ  هاری گلاب۔ سرخ  تے  پتے  نسواری چاکلیٹ  پوائی  چوکهی  ساری بہتی  سوهنی  چوکهی  پہاری کهڑ کهڑ  هسے  دل   دی   باری   ڈهونڈاں  سچی محبت وفاداری  دوکان پهری آں اک اک ساری حیران  کهڑی آں تهکی هاری کویں دیواں پهلاں دی کهاری

قدرت نے جھنجوڑیا اے ُستے ھوئے ضمیر نوں  موت دا ڈر  پے گیا  سب غریب تے امیر نوں      اک چہُوٹے دی مار آں گل اے وی سچ اے معافی تسی پکی منگو اے نہیں کوئی کَھچ اے   سنسار جد بھر دا اے ظلم تے گناھواں نال ناانصافی حاکم کردا اے جد دوواں باھنواں  نال   رب نہیں او معاف کردا اے ظلم تے زیادتیاں مک جاندیاں نے ظالماں تے مظلوماں دیاں حیاتیاں   نجمہ مسعود

  سو گناہ میرا رب بخشے هک نہ بخشے ذمانہ  پلو اپنڑا چہاڑکے رکهو مڑ ایتهے نہیں آنڑا.. .نجمہ مسعود

  بے پرواہ تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونّڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کِسی نُوں چُکاویں  پنڈ ویکھاں جے مخلوق تیری نوں سو سو وکھرے رنگ  کسی دی بولی چے زھر پیا گھلدا کسی چے امرت کھنڈ لیکھ لکھن چے   تیری مرضی سانوں سمجھ نہ آئی کسی نوں  پیاویں آب زم زم  کسی دے لیکھاں چے ڈھنڈ کسی دی گود خالی کردیاں ڈھائی گھڑی نہیں او لاؤندا  ِکدے بچھڑے یار ملا کے اودے سینے پاؤندا ایں ٹھنڈ  الکاسب حبیب اللہ  سارے کہندے زات پات  نہ ُپچُھِیں ُاوچیاں عدالتاں دا قاضی ھوے یا گوٹھ گراں  دا بھنڈ بے پرواہ تے ڈاھڈیا ربا واہ واہ تیری ونڈ  کسی دا موڑیں خالی کاسہ کسی نوں چکاویں پنڈ