Voice of my heart

  مٹی دے کھڈونے وانگوں بندے دی کہانی اے پتہ نہیں کہڑے ویلے کھیڈ مک جانڑی اے کہنوں سانبھ کے رکھنی جندڑی نمانڑی اے مٹی نال بنڑی اے مٹی وچ رل جانڑی اے دانڑیاں دی وڈیائی دی ریت پرانی اے اکو رب سچا تے اودھی ذات سیانڑی اے   دانڑیاں دی وڈیائی دی روایت پرانی اے دسو کنے چِہر ایتھے زندگی مسکراؤنڑی اے موت  نے  جندڑی دی کنڈی کھڑکاؤنڑی اے جال وچوں کڈ کے پنچرے چے پاؤنڑی اے جتھوں روح  آئی سی اوتھے اپڑاؤنڑی اے نجمہ مسعود

 ڈراپ سین.  میں وی ساں کدی ننھی پری  ماپیا ں دے گھر وچ تتلی بن کے  ھر پا سے اڈدی پھردی ساں  دنیا میری گھر وی میرا  باغ بہاراں ٹھنڈ یاں چھاواں میر یاں نے  فیر ستی سپنے توں میں جا گی تے   کنی گل اے پئی میرے، ماپیاں دی ھنڑ اپنے گھر توں جانڑا اے مینوں اینج لگیا جیویں میں تے نہیں  اے صرف پر چھا یاں میر یاں نے  جد، بہ گئ اس بیگا نے نال دل لگد یاں لگد یاں لگ جانڑا دل لاواں لاواں تاں سوچاں گل دل نے آ خر من ھی لئ اے چھپر چھاواں میریاں نے دن رات سنواردی رھندی ساں اس نکے جیے ساہباں نو ں میں کد جندڑی میری مک گئی اے گزرے ہوئے سونڑے پل میرے کج یاداں سہا نیاں میر یاں نے  چکر ماہ و سال آیا دل شیشے اندر وال آیا ازلاں توں ملیا ،حق لینڑا دا اونوں خیال آیا اے گھر تےمیرا اپنڑا اے  ایتھے کی کردے او سر کار تسی اے بوھے باریا ں میر یا ں نے دل دیاں کر چیاں چنڑ دی ساں دا اتھرواں  دے جالے بنڑدی ساں  نالے سو چدی ساں  او پیار محبت کی ھو یا  کتھے حصا ر لئ باھواں میر یا ں نے پر کہا نڑی اجے وی مکی نہیں  کل شامی سامنے آ کھلو تا جنہوں دل دا ٹو ٹا کہندی سا ں  اکھیاں دا پپوٹا کہندئ ساں ایتھے کی لینڑا تسی اماں جی اے  و وھٹ

    منگتا جد تیرے در تے آوے  اے اودا احسان  لکھ شکر منا اس مالک دا جنہیں چنڑیا تیرا ناں خاص جےاونہے وسیلہ بنایا اک دیونڑ والا ہتھ صدقہ خیرات قرض اے رب تے ،ھے اودا فرمان 

  غزل بھرے بازار وچوں خالی مڑ آؤندی آں  دل دیاں حسرتاں سب توں لکانی آں  نہیں ھوندی کدی خواہش   تے کدے  پیسے نہیں ھوندے دنیا تے آنڑ دا ناں ای اسی کیتا ھے ھر ویلے صبر دا گھٹ اسی پیتا اے  بہتی رزق دی بھک کٹی  ملیا  پیار دا وی فاقہ سی ظلم و زیادتی دی کہانڑی کی سناواں  کیویں تینوں لکیاں پیڑاں وکھاواں  روح دی موت  تے نظری نہ آؤندی جسم دی موت ،کہڑی وڈی گل اے دولتاں نال عزتاں دی تقسیم کیوں ھوندی اے  جدے کہار دانےاودی تکریم کیوں ھوندی اے بھک نال سُکےننگے بچے دی تصویر اس دنیا لئی شاہکار  کیوں ھوندی اے نجمہ مسعود🌾

  وقت دے پہئیے نوں کیوں کہندے گول بدلدے رھندے ایتھے بندیاں دے بول عقل  تے سوچ  دی ، ایتھے نہیں چلدی کدے چک لیندے کدے سٹد ے نے رول کدی دکھ  دیندے فیر پی لیندے گھول بنڑ جاندے جھٹ پٹ ماھیئے  تے ڈھول گھن وانگوں چٹ کے اندروں مکاندے نے دکھاں دی کہانڑی دی گھنڈ توں نہ کھول چنگیاں دی چنگیائی نوں موتیاں چے تول اینہاں دیاں جیستاں دا نہی او کوئی مول رب دی دینڑ اے،اے سب نوں نہیں ملدی  سَچیاں نوں نصیب ھوندا سُچا میل جول  اینج وسدیاں مینہاں دا پانڑی نہ جھول سچے رب آگے رکھ لے توں اپنی جھول بے وفائی جو کریئے ول مڑ آؤندی اے   مکافات عمل لئی بنڑی اے،دنیا جےگول نجمہ مسعود 🌾

Jhang  دس میرا کی قصور مینوں بنایا ای عورت ربا جیویں ھیرا کوہ نور دس میرا کی قصور کوئی کہوے مینوں چمپا کلی کوئی کہوے توں حور دس میرا کی قصور اکھ میری داخمار ویکھےکوئی کہوے وانگ انگور دس میرا کی قصور بُلیاں لگدیاں گلاب کھڑیا مکھ تیرا موج نور دس میرا کی قصور چال چلیں تو ھرنی وانگوں نیتاں چے پاویں فطور دس میرا کی قصور زلف کھلی نوں ناگن آکھن پچھے سیٹی مارن ضرور دس میرا کی قصور تک تک مینوں ھوش بھلاون ھو جانڑ نشے چے چور دس میرا کی قصور گل کرن نوں  موقع لبھدے جھنگ ھوے یا قصور دس میرا کے قصور نجمہ مسعود

  اسِی بچ نہیں سکدے جرم دی سزا توں معافی بس ملدی اے ماں تے خدا توں نجمہ مسعود

  ہراسانی دا قانون  گھر توں دفتر تک دا رستہ ویہ منٹ تے تکن والیاں اکھاں ویہ ھزار باپ تے پیو والی  نظر تے بس   گھر دی دہلیز تک ھی رہ جاندی اے پیراں تو شروع ھونڑ والی نظراں دی چھبن دا زھر روز ھی پینڑا پیندا اے  انہاں لکھاں  ماواں نوں جیڑیاں اپنے پریوار  دے پیٹ دا دوزخ بھرن دی فکر چے   انا نوں گھر  دے کسی کونے  تےرکھی  چینک دے اندر رکھ کےسر تے چنی دا کونا  سٹیا دوڑ کے بس تے چڑھن دی کوشش چے  کنڈیکٹر  دی کہنی لگن دی فکر توں بے نیاز    اڈ کےسیٹ تے جا ڈگدی اے کنڈیکٹر  دی اکھاں دی  مستی دا مزا  پچھلیاں سیٹاں تے بیٹھے اودے  سارے ھمزاد لیندے نے فٹ ہاتھ تے چلدی کچی عمر دی کڑی مرداں دی نظراں توں  بچن لئی اک ہتھ نال بستہ   تے دوجے نال چنی سنبھالن دے چکر چے  لڑکھڑا جاندی تے سکول دے گیٹ تے اپڑن تک نظراں دے تیراں  نال    گلنار چہرہ  زخمی زخمی ھو جاندا اے آفس  جاندیاں کڑیاں تے عورتاں  رستے چے دو چار مرداں دیاں پھبتیاں پچھے ٹرن والے وھلے منڈیاں  دیاں آوازاں تے  بے نیازی دی ایکٹنگ کردیاں ھویاں لنگ جاندیاں نے کیوں کہ اے اونہاں لئی کوئی نویں گل نہیں روز دا ھی تماشا اے نواں قانون پاس ھویا عورت نوں کوئی ھراس

  وقت دا گھوڑا اتھرا ھوندا روک سکیا نہ کوئی مہینے سال صدیاں لنگیاں موڑ سکیا نہ کوئی دنیا دل دے اندر وسدی چھوڑ سکیا نہ کوئی موت دی رسی نے رستہ ڈکیا دوڑ سکیا نہ کوئی تقدیر دی چابی ہتھ آجاوے تالا پھر وی کھل نہیں سکدا لیکھاں لکھیاں تتیاں لویاں ٹھنڈا جھولا جھل نہیں سکدا  سلجھی ذات دی پکی نشانی اوقات اپنی نوں بھل نہیں سکدا پہانویں دولت دنیا ڈہل ڈہل جاوے بھریا پہانڈا ڈُل نہیں سکدا نجمہ مسعود