Voice of my heart

 چھیواں رکن تے ٹُکر اے یارو فتوی لاؤ یا سر وں ھی مارو نجمہ مسعود

  اچهے آں ایدهے لئی کوشش  بڑی کیتی اے پر فیر وی کئ لوکاں دی خاص کتاباں وچ برے آں دنیا دے حقوق تے فرائض وچ رل گئے پر فیر وی عملاں دے ڈهڈے حساباں وچ برے آں تهوڑی جئی کمائی سی حلال هی  کهلایا اے پر فیر وی اپنی اولاداں دے نصاباں وچ برے آں محفلاں سجایاں نالے سنگتاں بهی پایاں نے پر فیر وی انجمن شباب تے کباباں وچ برے آں ساڑ چهڈی جندڑی مشقت دے تندور چے پر فیروی  ظالم حاکماں دے خطاباں وچ برے آں ڈهل گئی جوانی ساری چاکریاں ای کردیاں پر فیر وی اک واری نہ دے جواباں وچ برے آں حیاتی ساری عیب میرے لب لب تهک گئے پر فیر وی اپنے ویریاں دے خواباں وچ برے آں نجمہ مسعود

اقبال مسیح اردو ناول By  Najma Masood قبال مسیح ایک معصوم پاکستانی بچے کی سچی کہانی جسے اس کے خاندان نے چار سال کی عمر میں اپنے قرض اتارنے کے لیئے جبری مشقت کے لیئے کارپٹ مافیا کے حوالے کردیا تھا مریدکے ضلع شیخو پورہ سے تعلق رکھنے والے اقبال مسیح نے کارپٹ مافیا کے جبر و استحصال کے خلاف نہ صرف آواز اٹھائی بلکہ اس انڈسٹری میں جبری مشقت کے لیئے قید تین ھزار سے ذائد بچوں کو غلامی سے نجات دلائی   More Ebook read on line . Available ebook formats:  epub   mobi   pdf   lrf   pdb   txt   html First 7% Sample:   epub     mobi (Kindle)    lrf    more    Online Reader Price:   $4.99   USD  Buy   Add to Library  Give as a Gift

نیت دا پھل          پھل درختاں نوں تد لگدا اے او دیندے ٹھنڈیاں ھواواں نے اک لئی نہیں سارے عالم لئی او بنڑدے ٹھنڈیاں چھاواں نے اے سبق جے سہانوں رب والوں  پھل نیتاں  دا وی ملدا اے چنگا سوچو نکیاں وڈیاں لئی مڑ آؤنڑا انہاں وفاواں نے نجمہ مسعود🌾 

  ھمدرداں دی پہچان جے ھوے اوچیاں نیویاں راھواں وچ حیاتی   کدی   اینج نہ گزرے سسکیاں نالے ھاواں وچ خون دی لالی   رنگ نہ بدلےزمانے دی ھوا دے نال       رشتیاں دی فیر ڈور نہ ٹُٹے پہناں تے بھراواں وچ غضب دا گھوڑا قابو رکھئیے آندیاں جاندیاں ساھواں نال ساری حیاتی گزر سکدی اے اک دوجے دیاں چاھواں وچ   وھم دی مکڑی   جالے بنڑدی مغز دیاں ستیاں جاواں وچ بندہ ایویں ای گھر جاندا اے ان ویکھیاں بلاواں وچ خبرے کویں رہ جاندا اےبھرم کالے کرتوتاں   دا عزت سہاڈی رہ   جاندی اے دنیا   دی نگاھواں وچ گھر دا پیر تے ھولا   ھی ھوندا نکمےلگدے   سیانے وی   درد دکھاں   دا حل پئے لبھدے بھیڈاں نالے گاواں وچ ویکھ دنداں وچ انگلیاں پا کےھتھ کٹا لئیے چاقو نال   زلیخا گھروں   پٹی گئ   تیرے حسن دی چاھواں وچ۔   خالی کلاٸیاں دا دکھ اے اونوں دل ھی دل وچ سوچدا اے قوس و قزح دےرنگ اے سارے   بھر دیواں تیریاں بانہواں وچ پرچھائیاں پچھے کدی نہ پہجئیےاہنے ھتھ تے آنڑا نہیں سچا پیار

    Sultan   Noruddin    Zangi was asleep after praying the Isha prayer, when he suddenly sat up and with wet eyes said, " Who is persecuting my master, my Prophet, peace and blessings be upon him, while I am there?"    He was thinking about this dream. which had been coming to him for three consecutive days   and came to him again a few moments ago in which Sarkar Du Alam pointed to two persons and said that they are persecuting me.  Now what was the decision of the Sultan, he decided to go from Damascus to Medina with some companions and soldiers. At that time, the journey from Damascus to Medina was 20-25 days, but he completed this journey in 16 days without resting.  On reaching Madinah, he closed all the roads to and from Madinah and invited all the special and common people to eat with him. Now people were coming and going, He see every face, but don't see those faces, now the sultan got worried and he asked the ruler of Madinah that is there anyone who does not pa

 آؤ سارے ھاسے ونڈ یئے  سکھ ھی سکھ ھر پاسے ونڈ یئے  ظلم دیاں گھنگور  گھٹاواں  سکھ دیاں کیوں اج گُمیاں راھواں لہجے کیوں  اج زھر ھوے نے  بھر بھر کھنڈ پتا سے ونڈیئے خون دی رَت سفید جے ھوے دھرتی ساری ریت جے ھوے ھاواں ھوکے روگ بنڑے نے اے ھی تے سموگ بنڑے نے کالک ساری رھڑ جاوے گے دعاواں دا بس سِیک جے ھوئے

Haram,s first birthday.Thematic    Beautiful decor by eventraevents wahcantt  

لَاۤ اُقۡسِمُ بِہٰذَا الۡبَلَدِ ۙ﴿۱﴾ میں اس شہر یعنی مکے کی قسم کھاتا ہوں۔ وَ اَنۡتَ حِلٌّۢ بِہٰذَا الۡبَلَدِ ۙ﴿۲﴾ اور تم اے نبی ﷺ اسی شہر میں تو رہتے ہو۔ وَ وَالِدٍ وَّ مَا وَلَدَ ۙ﴿۳﴾ اور سب کے باپ یعنی آدم اور اسکی اولاد کی قسم۔ لَقَدۡ خَلَقۡنَا الۡاِنۡسَانَ فِیۡ کَبَدٍ ؕ﴿۴﴾ کہ ہم نے انسان کو محنت و مشقت میں رہنے والا بنایا ہے۔ اَیَحۡسَبُ اَنۡ لَّنۡ یَّقۡدِرَ عَلَیۡہِ اَحَدٌ ۘ﴿۵﴾ کیا یہ خیال کرتا ہے کہ اس پر کوئی قابو نہ پائے گا۔ یَقُوۡلُ اَہۡلَکۡتُ مَالًا لُّبَدًا ؕ﴿۶﴾ کہتا ہے کہ میں نے بہت سا مال برباد کر دیا۔ اَیَحۡسَبُ اَنۡ لَّمۡ یَرَہٗۤ اَحَدٌ ؕ﴿۷﴾ کیا اسے یہ گمان ہے کہ اسکو کسی نے دیکھا نہیں۔ اَلَمۡ نَجۡعَلۡ لَّہٗ عَیۡنَیۡنِ ۙ﴿۸﴾ بھلا ہم نے اسکو دو آنکھیں نہیں دیں؟ وَ لِسَانًا وَّ شَفَتَیۡنِ ۙ﴿۹﴾ اور زبان اور دو ہونٹ نہیں دیئے۔ وَ ہَدَیۡنٰہُ النَّجۡدَیۡنِ ﴿ۚ۱۰﴾ یہ چیزیں بھی دیں اور اسکو خیر و شر کے دونوں رستے بھی دکھا دیئے۔ فَلَا اقۡتَحَمَ الۡعَقَبَۃَ ﴿۫ۖ۱۱﴾ مگر یہ گھاٹی پر سے ہو کر نہ گذرا۔ وَ مَاۤ اَدۡرٰىکَ مَا الۡعَقَبَۃُ ﴿ؕ۱۲﴾ اور تم کیا سمجھے کہ گھاٹی کیا؟ فَکُّ رَقَبَۃٍ